Piet Berghs
Geboren te Meers (Elsloo, Limburg) in 1948
Opleiding: Academie voor beeldende kunsten te Maastricht
Werk in bezit van gemeenten, bedrijven, instellingen en particulieren

Tekst van Ruud Lammerink:
Piet Berghs is beeldhouwer, maar zijn sculpturen zijn ideeënvangers, geen gebeeldhouwde figuren.(…)
Zijn werk is een indrukwekkende poging een evenwicht te vinden tussen ons bestaan én de wetenschap slechts een voetnoot te zijn in het grote geheel.(…). “Ik hoef ze er alleen maar even uit te halen” zei Michelangelo ooit over zijn beeldhouwwerken. Het mag niet verbazen dat Berghs een bewonderaar is van zijn werk. ”Ik kon er mijn ogen niet vanaf houden” zei hij, naar aanleiding van een bezoek aan de Academia in Florence. Hij had het daarbij niet over de geprezen David. Berghs’ bewondering gold de serie zogenaamde slaven. Onaffe sculpturen.Ooit bedoeld voor een pauselijk grafmonument, maar die door een speling van het lot half in de steen waren blijven steken.Bloesems van de steen, zo waren deze slaven misschien ook in hun jeugdige aantrekkelijkheid te begrijpen.Voor Piet Berghs was het vooral het onaffe en daarmee moderne karakter dat hem fascineerde. De tegenstelling tussen het onbewerkte blok en de gepolijste huid.De onvoorstelbare ouderdom van het één en de kwetsbare vergankelijkheid van het ander is nog steeds van een biologerende aantrekkelijkheid. Michelangelo heeft er onbedoeld menig kunstenaar mee geïnspireerd. Rodin raakte al diep onder de indruk en ook Berghs ontsnapte niet aan de fascinatie voor deze dubbelheid. Dualisme bepaalde het modernisme van begin tot einde. Er schuilt natuurlijk ook iets universeels, iets dat boven de letterlijke betekenis van deze sculpturen uitstijgt in die mooie tegenstelling tussen ruwe steen en kwetsbare mensenhuid. Het kost weinig moeite om hierin dan ook onze parige denkwijze te herkennen. Wij denken in twee. Ons wereldbeeld wordt bepaald door de idee van tegenstelling en er is altijd een lichte rilling als we ze naast elkaar gepresenteerd zien.Sommigen zeggen zelfs dat daar het wezen van de kunst ligt. Piet Berghs legt in ieder geval de hand steeds meer op dit aspect van ons bestaan. Vanaf De Lichtvanger lijkt het of al het overbodige geëlimineerd wordt. Of elke verwijzing naar een realiteit buiten het beeld steeds meer wordt gemeden. De kunstenaar durft het aan de dingen meer te laten zien zoals ze zijn. Een teken van jaren zou je zeggen, maar ook een verjonging want Berghs komt daarmee steeds dichter bij de kern.

Tekst van Ridsert Hoekstra, Conservator Stedelijk Museum Roermond:
Piet Berghs neemt met zijn benadering van de steen een bijzondere plaats in, in de Nederlandse en de Europese beeldhouwkunst. Het is een man met liefde voor de steen. “Ik maak de steen week” zegt hij terwijl hij kapt, hij wil hem tot leven wekken lijkt het.